output.txt

Stareznyj, gustyj, predkowičnyj lis na Wołyni. Posered lisu prostora galawa z płakučoju berezoju i z wełykym prastarym dubom. Galawa skraju perehodyt w kup'ja ta očerety, a w odnomu misci w jaro-zełenu dragowynu — to beregy lisowogo ozera, ščo utworyłosia z lisowogo strumka. Strumok toj wybigaje z guščawyny lisu, wpadaje w ozero, potim, po drugim boci ozera, znow wytikaje i gubytsia w haščah. Same ozero — tyhowode, wkryte riaskoju ta łatattiam, ałe z čystym płesom poseredyni. Mistyna wsia dyka, tajemnyča, ałe ne ponura, — powna niżnoї, zadumlywoї poliskoї krasy. Prowesna. Po uzlissi i na galawi zełenije peršyj riast i cwitut prolisky ta son-trawa. Derewa šče bezłysti, ałe wkryti brostiu, ščo ot-ot maje rozkrytys. Na ozeri tuman to łeżyt pełenoju, to hwyluje od witru, to rozrywajetsia, odkrywajučy blido-błakytnu wodu.

W lisi ščos zagomoniło, strumok zašumuwaw, zabryniw, i wkupi z jogo wodamy z lisu wybig "Toj, ščo grebli rwe" — mołodyj, duże bilawyj, syniookyj, z bujnymy i razom pławkymy ruhamy; odeża na jomu minytsia barwamy, wid kałamutno-żowtoї do jasno-błakytnoї, i pobłyskuje gostrymy złotystymy iskramy. Kynuwšysia z potoku w ozero, win počynaje krużlaty po płesi, hwylujučy jogo sonnu wodu; tuman rozbigajetsia, woda synišaje.